miércoles, 28 de febrero de 2007

"CONSTANCIA"

Cuando volví de nuestra aventura Hollywoodiense (Hollywoodiense?, yo creo que vale...) la letra "z" rezaba:

-Hemos conocido a un freak que ha dicho durante 5 horas con una cadencia de 7 segundos lo siguiente: "Jack Nicholson para presidente de los Estados Unidos!! Bush "no sé qué"!! Dick Cheney es un puto gordo!!" Por momentos he pensado que me iba a volver loco, al cabo de las 3 horas ya no lo oía... (tengo foto del elemento en cuestión).

Creo que me veo obligado a darle un poco de publicidad al hombre ya que el pájaro estuvo nada más y nada menos repitiendolo cada 7 segundos lo que pone arriba, con un buen volumen y un tono yanki muy yanki. Lo admito, le llamé de todo y repasé todo el repertorio palabrotil del castellano moderno, me faltó dispararle con un rifle de esos que tanto me gustan...

El caso es que ahora, en frío, reflexiono sobre este hombre y pienso: "Este tío los tiene cuadrados!! Qué constancia!! Yo en mi vida podría repetir algo durante 5 horas!! Sin parar!! Agarrando el cartel!! Este tío si se propone ser astronauta, sólo por su constancia lo tiene que conseguir..." Reflexionad queridos lectores, creéis que seríais capaces de repetir algo cada 7 segundos durante 5 horas sin fallar ni una sola vez? Yo no... es muy fuerte...

Por eso, merecido homenaje a este FREAK desde "pb".

P.D.: Meteros en la página que anuncia en el cartel www.mattfurey.com. Pero qué coño es eso? Una página dedicada a Mister Propper imitando a Chuck Norris??. En fín, de freaks esta lleno el mundo...

MAMÁ MAMÁ!! QUIERO SER UN TÍO JARTO!! QUÉ TENGO QUE HACER??

Mira hijo, el ser un tío jarto es algo que se aprende con el tiempo, pero a un verdadero tío jarto lo identificas por su forma de dormir, te explico hijo mío:
- No duermas en una cama, para eso está el suelo.
- Tu cama puede consistir en: Dos toallas de ducha de Asier, una toalla de playa de Asier, y otra toalla de ducha tuya, si están algo húmedas demostrarás que eres un tío duro.
- Una almohada hinchable que previamente habrás tenido que hinchar tú mismo.
- Un antifaz de Air France que se lo habrás tenido que dar a Asier para que te haga algún dibujito de forma que puedas demostrar tus niveles de Underground.
- Una sudadera tuya a la que tienes que bautizar como "Manta" ya que a partir de ese momento la sudadera dejará de ser sudadera para ser una MANTA.
- Y por supuesto, nunca olvides que el auténtico jarto duerme, sueña, respira, piensa, come, ... con un iPod!
- Si guardas el iPod dentro de una zapatilla para dormir no hay nadie que te supere en nivel de ser jarto.
- Si duermes con la cabeza a 20cm del cajón de las zapatillas de Asier eres el rey de los jartos.
- Y si cumples todo lo que te he dicho y ADEMÁS duermes con las manos entrelazadas... que quieres que te diga hijo mío, eres una leyenda dentro del mundo UNDERGROUND.

QUE VENGA CHUCK NORRIS Y QUE LO SUPERE SI TIENE LO QUE HAY QUE TENER!!

IGLESIA DE LA CIENCIOLOGÍA...


Este post tiene como objetivo transmitir a los lectores el nivel de frikismo que se puede llegar a respirar en eso que llaman Iglesia de la Cienciología, o Cientology Church, como dirían aquí.

Nos ponemos en situación: Llegamos a Hollywood Blvd. después de estar durmiendo en un restaurante de donuts (no se como se llamaba, pero la puerta tenía un dibujo gigante de un donuts, asi que definámoslo como "restaurante de donuts". Por supuesto, la forma en la que durmimos allí fue de lo más underground, la mochila enredada en las piernas (por si acaso) y cara pegada a la mesa, olvido decir que SIEMPRE el iPod puesto (lo del iPod es algo que nos enseño Josu, el siempre decía que pase lo que pase y estés donde estés siempre tienes que llevar tu iPod encendido... todavía intento saber el por qué). El caso es que alrededor de las 4 de la mañana nos dirigimos a Hollywood con un frío de pelotas, sin poder haber hecho nuestras necesidades ya que el restaurante de donuts no tenía wc, y en USA hacerlo en la calle es pedir que los "Cops" te disparen.

Una vez en la mítica calle (enorme) paseámos (bueno no paseamos, paseas con la familia o con amigos en plan dominguero, disfrutando... nosotros no estabamos disfrutando, con lo cual; anduvimos) para encontrar algun "txoko" para dormir, y a una de estas nos encontramos con este especimen: De nombre Richard, australiano pero afincado en los Estados Unidos desde los sesenta (es imposible entender a un australiano, pero a este le entendíamos!!).

El tema es que Richard se autodefinía como el "cortacalles oficial de la Cientology Church", y es en ese momento cuando nuestras mentes calenturientas empezaron a trabajar a pleno rendimiento, o sea, "vamos a ver que coño nos cuenta este tío de la cienciología"... El primero en disparar fue Javi, con ese inglés tan característico suyo, que por cierto mola mazo, qué es eso de la cienciología?? Joder!! aquello fue como abrir la caja de Pandora, el tío nos solto un speech de 13 minutos sobre el bien que hacía su iglesia bla bla bla, que tienen tres iglesias en España, que podríamos ir... vamos, yo creo que si llegamos a querer ese tío nos bendiga ahí mismo, tal cual veis en la foto... Por un momento incluso pensé en preguntarle por aquello que se decía de Tom Cruise y comerse la placenta y todo aquello, pero reaccioné rápido y pense "hostis!! igual todo aquello era para desprestigiar su religión, y de ser así, este tío saca su daga y me corta el cuello, o peor!! llama a Tom y me come como si de una placenta se tratara!!" asi que mantuve mis labios bien juntitos, asintiendo a todo lo que decía e intentando sonreir a pesar del frio y de la caña que llebávamos encima.

Por ahora no nos hemos hecho cienciologos (se dice así?) pero si me vuelvo a encontrar con el "cortacalles oficial de la Cientology Church" os prometo que me meto!!

Viva la Cienciología, y Alá, y Jesucristo Superstar, y viva el demonio también, y Budah, y los Teletubies y Espinete, y viva El equipo A!!

martes, 27 de febrero de 2007

STARBUCKS: NEGOCIO!

Una imagen vale más que mil palabras... y pensar que al principio ninguna sociedad de capital riesgo quería financiar al pájaro que montó este emporio...


P.D.: With xugah!!!

domingo, 25 de febrero de 2007

OSCARS: DE LA "A" A LA "Z"

Estoy en la habitación recien llegado de nuestra aventura:
a. No tengo voz (o por lo menos yo no me la oigo).
b. Mi roommate me ha preparado un te verde (sin azúcar, buagh!).
c. No siento las piernas (si, lo digo con ese tonito que todos sabéis).
d. Hemos pasado 35 horas a la intemperie. Y en cierto momento he recibido un SMS de mi Amatxo diciéndome cómo iba vestido hoy... he estado diez segundos intentando entenderlo hasta que les he enseñado el movil con el mensaje a Unai y Javi y me he levantado como un resorte del suelo...
e. Sí, un reportero de Reuters ha venido a grabarnos a Javi y a mí ya que ha esas horas ya éramos dos especies de fiambres, Unai era otro fiambre pero por lo menos se mantenía de pié.
f. Hemos salido en Telecinco, pero supongo que nuestra imagen ha volado por todo el globo.
g. Me voy a dar una ducha caliente.
h. Me he tomado dos antinflamatorios para la garganta.
i. No me gusta el te verde, pero me lo voy a tomar porque está calentito.
j. Escribo este post con frases suetas porque mi cerebro no tiene suficiente riego como para enlazar ideas y hacer algo creativ0.
k. Los Oscars no me gustan; ó, Ai dont laic de Oscars.
l. Penelope no me gusta; ó, Ai dont laic Penelope. "Pe" no nos ha saludado.
m. Los oscar me han destrozado las piernas, mañana no podré nadar.
n. En la siguiente foto salimos Unai, Javi y Axi tal y como hemos pasado la mayoría del día, el look es gracioso, pero en algunos momentos a mí se me salían las lagrimas del cansancio, dolor, espera, ...
o. He buscado a Arturo Valls, pero no le encontrado, un día también le busqué a Wally, y a él sí le encontre.
p. En los Oscar sin acreditación eres un homeless.
q. En los Oscar con acreditación eres un travolta.
r. Coño!! Me acabo de ver en los titulares de Telecinco!!!
s. En realidad no habíamos pasado la noche ahí como dice el presentador, llevábamos como 45 minutos después de haber estado durmiendo en la mesa de un restaurante de donuts después de tomarnos nuestro correspondiente chocolate caliente, eso si, igual de maqueados, chubasquero y toda la ropa que tenia encima en mi caso, en el caso de Javi el saco de dormir... ah! por supuesto, el iPod en encendido siempre!!
t. Han pasado al lado de nosotros unos francotiradores con unos rifles de aquí te espero marinero.
u. Creo que de mayor quiero ser francotirador y poder tener uno de esos.
v. Performance: Peluca afro, gafas cool, camisas hawaianas, iPod, debajo a mi en la foto se me ve un poco de una negra de los Red Hot Chili Peppers y a Javi la que usa para trabajar, es vigilante en Venice...
w. Lo sé, mis gafas son las más cool...
x. No pensaba llegar hasta la "z" pero ya que estoy en la "x" voy a pensar (!!) un poquito y voy a estirarlo...
y. Seguro que me he saltado alguna letra, de pequeño no me enseñaron bien el abecedario y ahora estoy pagando sus consecuencias.
z. Hemos conocido a un freak que ha dicho durante 5 horas con una cadencia de 7 segundos lo siguiente: "Jack Nicholson para presidente de los Estados Unidos!! Bush "no sé qué"!! Dick Cheney es un puto gordo!!" Por momentos he pensado que me iba a volver loco, al cabo de las 3 horas ya no lo oía... (tengo foto del elemento en cuestión).

MISSION ZI KU ZI (CQC)

Tal como notaréis en la baja calidad de redacción del post, el que está escribiéndolo en este caso no es el dueño del blog, sino un servidor, Unai; el cual ha recibido el permiso de Asiertxo para contaros como nos va en la misión tan importante que nos hemos encomendado para este fin de semana, la conquista del Oscar. Voy a intentar darle cierto aire militar, que mola más.
11.00 am - El general Hernández, el subcomandante Barea y el cabo mayor Carmona salimos del cuartel general LMU.
2.00 pm - Tras una larga travesía, cruzamos línea enemiga (Venice Beach) y procedemos a camuflarnos: pelucas afro, megagafas de sol y camisa hawaiiana.
8.00 pm - Llegamos al campo de batalla, Hollywood Boulevard. La situación es dramática, el enemigo dispone de artillería pesada (seguratas con unas pedazo pipas de cuidado por todos lados), condiciones climáticas adversas (jode, que fresquillo hace) y los refuerzos tardan en llegar (¿dónde se han metido los frikis?)
10.00 pm - Tras una lucha encarnizada, las dos partes deciden concederse una tregua (¡cenamos comida típica de Mongolia!) y aprovechan para redefinir sus estrategias de guerra.
12.00 pm - Por fin llega el cuerpo de élite: Terminator, Batman, Marilyn Monroe y un largo etc. (prometemos fotos). Abrimos una vía de comunicación con el cuartel general (¡hemos encontrado una conexión wifi buenísima!) y decidimos comenzar la ofensiva total, ya visualizamos el objetivo.


El balance provisional arroja una cifra importante de heridos, pero la moral de la tropa está alta y tenemos un as guardado en la manga: en cuanto lleguen los de CQC los vamos a convertir en prisioneros de guerra hasta conseguir una confesión (vamos, que salimos en la tele sí o sí).
Esperamos mandar el siguiente informe de guerra dentro de unas horas, cuando la luz del alba vuelva a iluminar nuestros corazones de guerreros.
God bless us!
P.D.: Hemos conseguido descifrar un mensaje en clave del enemigo y sabemos que tienen una prisionera, Penélope Cruz, a la cual debemos rescatar aunque debamos sudar sangre (si conseguimos un beso suyo podremos morir tranquilos).

viernes, 23 de febrero de 2007

THE OSCARS AND CAIGA QUIEN CAIGA


Como todos sabréis (mentira, nadie lo sabe nunca) pasado mañana tendrá lugar la ceremonia de entrega de los Oscar. También sabéis que esta ceremonia tiene lugar en los Estados Unidos, y también sabéis que concretamente se celebran en la ciudad de L.A. ... Da la casualidad que casualmente un servidor se encuentra en estos mismos momentos viviendo en Los Angeles, y da la casualidad también que a un servidor y a sus coleguis les mola mucho hacer el minga, o sea, vamos a hacer lo que sea por salir en CQC.

Detallo el plan: Mañana madrugamos y le llevamos a Javitxu a conocer la fauna que hay por Venice Beach, como ya dije este lugar es un templo de la cultura underground (aprovecho este momento para decirte amatxo que me quiero hacer otro tatuaje, pequeñito, de esos que a tí tanto te gustan, por ahora es un proyecto que está en mente pero que le queda mucho camino para su culminación... por estos lugares se ven auténticos genios en lo que a picar carne se refiere!) . En Venice iremos a una tienda en la que venden todo tipo de ropa y complementos de segunda mano, es una tienda muy punk, el objetivo aquí es comprar algo que nos "diferencie" de lo que se conoce como una persona normal (lo veréis por la tele, espero!). Después de Venice iremos a Santa Monica, donde podremos seguir deleitándonos con el frikismo de esta zona... pasaremos un rato por alli para que Javi conozca el sitio y... pum!! a Hollywood Blvd!! -Pero cómo?? No eran pasado mañana los Oscar?? -Sí!! -Y... por qué vais mañana?? -Jajaja!! Porque nosotros somos de Donosti la hosti!! Que gracia tiene ir a los Oscar sin pasar la noche al raso rodeado de frikis?? Ninguna!! Por eso vamos a pasar toda la noche en la calle, durmiendo al raso (aprovecharé para hacer mis deberes de inglés, en mi vida he tenido tantos deberes de inglés, joder con los deberitos de inglés!! alguien aquí se esta pasando con los deberes de inglés!! (Jenell Rae, English 100 proff. es maja, pero coño!! cuantos deberes de inglés nos manda la tia!!).

No puedo detallar más como irá la cosa desde que lleguemos a Hollywood porque sinceramente es algo tan inusual que no se por donde irán los tiros... Caerá su correspondiente post una vez que hayamos vivido la experiencia.


P.D.: Tanto a Unai como a Javi como a mí, lo que son los Oscar Oscar, nos la refanfinflan, Penelope nos la refanfinfla, y Almodovar más aún. Nosotros sólo queremos salir en CQC, esa es nuestra ilusión, esperemos que podamos decir eso de "Mission Accomplished!!" Desearnos suerte!!

JOSIE SE VA...

Parece que fue ayer cuando llegó el 8 de febrero, ahora mismo esta tumbado en mi cama, con una resaca del copon, y con pocas ganas para ducharse e ir camino del aeropuerto, tenemos pensado comernos una TripleWhopper KingSize mientras esperamos en el aeropuerto...

Estas dos semanas han sido increibles, desde luego el amigo Josu ha aprovechado el tiempo como un campeón, ha conquistado California (y si no os lo creeis mirar el blog de Javitxu y observar cuál es la auténtica forma de pedir en un DriveThru).Gracias por venir Josu!! Te echare de menos hasta que volvamos a vernos!!
P.D.: Esta foto está tomada en Santa Monica, describe perfectamente las sensaciones del protagonista de este post...

domingo, 18 de febrero de 2007

CALIFORNIA Y LAS LEYENDAS DE LA "ONE"...

Este es un post doble, doble porque lo estamos escribiendo a la vez en PapelBitacora y en PLMC, Javi esta tecleando a dos metros de mí en la cama de al lado, con unos gayumbos del mismo color y con la capucha de la sudadera puesta, estilo negrata de Phipadelphia (detalle de Javi).

Queríamos hacer un post contado de manera diferente pero estamos cansados, medio acojonados, y sin muchas fuerzas para tocar el piano (escribir en el Dell) (por cierto, mi Dell ya ha salido de la UVI).

El camino desde Santa Cruz hasta aquí ha sido un tanto surrealista, por la mítica carretera "California 1", que va bordeando la costa... un estilo a la carretera de la costa guipuzcona pero 1.000 veces más larga y 2.000 veces más impresionante. Además la hemos hecho de noche, y he de decir que en algunos momentos hemos llegado a pasar auténtico miedo, sobre todo porque cuatro mentes calenturientas generan demasiadas ideas sobre tipos de personajes que nos podríamos haber encontrado en la cuneta, con sticks de hockey, motosierras, y elementos del palo... Yo en particular en mi vida había pasado tanto miedo en una carretera, pero vaya, ahora ya puedo decir que estamos a salvo en el EconoLodge, un motel de carretera de lo más cool, que por 20 pavos cada uno tenemos una habitación de cuatro personas de lo más pro, con microondas, frigo, cafetera...

Bueno gente, el Javi está todo motivado escribiendo el post, que ya hace rato que nos hemos cansado mucho de intentar hacer este post simultáneo, así que lo mejor es que hagáis click en PLMC que Javi está haciendo muy bien el trabajo sucio, yo estoy realmente cansado y tengo tanta sed que voy a pegarle un gran trago de agua al grifo, me da igual si este agua no se puede beber o qué, pero tengo la boca como una alpargata.

Nos despedimos Josu, Unai, Javi (PLMC) and Ax! desde algún lugar entre San Francisco y L.A.!!

jueves, 15 de febrero de 2007

Eztarriko korapil sendo hau
nahi nuke askatzea
kantu hau bukatzean
ezagutu zenuen sumendia
etengabe su jauzian
itzaltzen doa orain.

Aitortzen dut
haseran jolas soil bat zen
aragiaren gosea
mila mozkorren azkena
Barkaidazu baina oraingo hontan
ni naiz babes eske datorrena
fideltasunaren ardura.
Aldatu naiz
zurekin pentsatzeak
odola irakiten dit
ezintasuna dakarkit, zu gabe.

Inoiz ez dut sinistu amodioan
sexuaren indarrak
estaki dizkit begiak
azkenik neri ere iritxi zait
sentimendu garaia
sentitzeko garaia.

Aitortzen dut....

Burua galtzen hasi naiz
inor ez bezela maite zaitudalako
benetan.

lunes, 5 de febrero de 2007

AQUI DIRIAN "F*CKING SH*T"

Voy a ser breve, muy breve. Estoy en la Biblioteca de LMU haciendo mis deberes de ingles (no puedo poner tildes o por lo menos no se como...), por que en la biblio? (ou! tampoco puedo poner interrogatorios al spanish style..) os direis. Pues porque mi, no se como calificarlo, seamos suaves y digamos... maldito Dell (pita pita dell) se ha vuelto a morir, me ha dejado tirado en la cuneta con tres redacciones de ingles por delante (una de ellas estaba ya hecha!!!) y con muy poca gana de hacerlas...

Espero recuperarlo y sobre todo, no perder la informacion que tenia, todas las fotos que hemos sacado etc. Familias y amigos de Unai y Asier, si quereis ver las fotos rezad para que Nick y Tony (mis ya colegas informaticos de la uni) puedan salvarme la informacion.

Cuando vuelva a Donosti voy a enterrar a Dell, para que descanse en paz de una vez por todas. Le estoy cogiendo hasta carino (cono!! tampoco puedo poner enes con rallita encima!!).

domingo, 4 de febrero de 2007

MICROMACHINE!!

He aquí el genio que vino a arreglarme el ordenador, en mi vida he visto a nadie desmontar algo a tanta velocidad... me salía la risa tonta y todo mientras veía a este máquina (de ahí el mote que le he puesto, me ha salido del alma: "micromachine") todo maqueado, pinganillo, PDA, portatil, herramientas varias...
Por cierto, hace un rato hemos llegado a casa de San Diego, ha sido un finde muy grande, publicaré algo al respecto, dos días intensos... ah! también hemos estado en Tijuana, o sea, hemos salido del imperio, hemos bebido tequila, y hemos vuelto a entrar...The Border... la verdad es que impresiona!!

sábado, 3 de febrero de 2007